Kroniki Jakuba Wędrowycza

Autor: Andrzej Pilipiuk

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Rok wydania: 2003, stron 249

Tom I opowiadań o przygodach Jakuba Wędrowycza

Opinie:

             Polscy autorzy raczej unikają tematyki polskiej, a nawet scenografii kraju ojczystego. Jeśli już popełnią utwór fantastyczny, którego akcja rozgrywa się w Polsce, to po pierwszej próbie z ulgą odskakują od niewygodnego tematu. Po „Weselu w Atomicach” Mrożka niełatwo jest ulokować się na serio, a i na wesoło w Tu i Teraz. Andrzej Pilipiuk jest chlubnym wyjątkiem, który nie przestraszył się starcie ze skrzeczącą rzeczywistością. Stworzył postać filozofa, chwilami oscylującego w stronę menela, dziwaka i geniusza, rycerza i dowcipnisia, Polaka-Który-Potrafi, i Polaka, któremu się chce. Do tego szlachetnego altruisty, który za trudy dla świata chce tylko dobrego słowa. I dobrego trunku. Z przewagą mocnego. Trunku.

[Eugeniusz Dębski]

            Masz problemy z duchami przodków? Coś stuka w Twoim domu? Sąsiad jest wampirem? Udaj się do Jakuba Wędrowycza, najlepszego Cywilnego Egzorcysty w Kraju! Być może mieszka na zapadłej wsi na Ścianie Wschodniej, być może odżywia się własnoręcznie pędzonymi trunkami i wygląda na starego kłusownika, ale nie daj się zwieść pozorom! Jeszcze nie pojawił się wampir, kosmita, wilkołak czy upiór, który dałby radę nieustraszonemu egzorcyście w gumofilcach.

[Jarosław Grzędowicz]

            Odkąd wiele lat temu sięgnęłam po swoją pierwszą książkę, nie spotkałam się z takim autorem, jak Andrzej Pilipiuk; z kimś, kto w nietuzinkowy i odrobinę dziwny sposób przedstawi fantastyczną historię osadzoną w Polsce. Polskie imiona, polska mentalność i polskie podejście do życia, jeżeli w ogóle istnieje coś takiego. Pisarz stanął twarzą w twarz z rzeczywistością, sytuacją, jaka panuje w naszym kraju i stworzył bohatera, którego wolelibyśmy omijać szerokim łukiem, jeżeli mielibyśmy „szczęście” spotkać go na ulicy.

            I tak poznajemy Jakuba Wędrowycza – ponad osiemdziesięcioletniego mężczyznę, który przeżył w swoim życiu rzeczy, o których normalny człowiek nie ma pojęcia. W swoim fachu nie ma sobie równych, zna sposób na wyjście z każdej sytuacji i potrafi szybko myśleć, nawet po piętnastu piwach. Jako egzorcysta niemal wyrobił sobie markę, jednak potencjalni klienci kojarzą go jako zapijaczonego starca, który zdecydowanie zbyt długo nie widział prysznica. Zdecydowanie jego skuteczność jest odwrotnie proporcjonalna do aparycji. Jakub, oczywiście, nie stroni od kieliszka, nawet jeżeli jego towarzyszami w piciu miałyby być duchy, wampiry lub inne „miłe stworzonka”. Poluje za pomocą linki hamulcowej, razem ze zgrają kompanów zakłada hotel, w którym wspólnie okradają swoich gości. W kilku słowach – człowiek dziwny, egocentryczny, ale także interesujący. Instynktownie wyczuwa nadnaturalne siły, potrafi wyłapać telepatyczne sygnały, a nawet otworzyć bramy piekieł. Dosłownie. Jakub jest bohaterem innym niż wszyscy. Posiada zdecydowanie więcej wad niż zalet, co jednocześnie sprawia, że czytelnik z każdym kolejnym zdaniem łaknie więcej jego niesamowitych przygód. A niektóre z nich są z pewnością wciągające.

            Przyjaciele uprzedzali mnie, że styl pisania Andrzeja Pilipiuka jest specyficzny, jednak lekki i przyjemny, dlatego „Kroniki...” przeczytałam niemal jednym tchem. Niezwykłe poczucie humoru autora i sposób opisywania sprawiają, że czytelnik nie ma dość. Mam również wielki szacunek do niego za stworzenie takiego bohatera, jak Jakub – kogoś, z kim zdecydowanie wolałabym nie mieć nic wspólnego, jednak jednocześnie pragnęłabym zagłębić się w jego psychikę i wspomnienia. Oryginalność głównego bohatera sprawiła, że zapałałam do niego szczerą sympatią. Oto przykład „Horoskopu na rok bieżący według Jakuba Wędrowycza”:

"Koziorożec

     Zarabiasz zbyt dużo? Interesy nie idą ci jak po maśle? Urząd Skarbowy o tobie zapomniał? Otaczają cię zawistnicy? W nadchodzącym roku wszystko zależało będzie od twojej pomysłowości. Nowe, interesujące przepisy zawierały będą ciekawe luki prawne. Łyknij więc szklankę samogonu, zagryź pasztetem z kota, a potem bierz się do roboty. Już pod koniec roku liczba osób zazdroszczących ci poziomu życia powinna się podwoić. Pieniądze najkorzystniej ulokujesz w szklanym słoiku zakopanym pod krzakiem głogu albo zamurowanym w piecu."

            Książka zdecydowanie warta polecenia – każdy fan fantastyki i fantasy znajdzie w niej coś dla siebie, jednak nie tylko oni. Wszyscy, którzy wierzą w odrobinę magii w życiu, nie zawiodą się „Kronikami Jakuba Wędrowycza”. A jest to dopiero pierwszy tom przygód Jakuba, dopiero początek mojej przygody z dziełami Andrzeja Pilipiuka.

Ocena własna: 8/10