Chłód serca

Autor: Lisa Jackson

Przełożyła Alicja Skarbińska

Wydawnictwo: Amber

Rok wydania: 2003, stron 326

Opis: Zabójca kobiety, której okaleczone zwłoki znaleziono w jednej z obskurnych mieszkań Nowego Orleanu, czuje się bezpieczny. Nikt nie był świadkiem morderstwa... Nikt, poza Olivią Benchet, która widziała tę zbrodnię - we śnie. Ale prowadzący śledztwo policjant jej nie wierzy. Do dnia kiedy zabójca znów uderza. Tym razem Olivia widzi nie tylko twarz ofiary, lecz także mordercy...

     Ta książka zalegała na mojej półce już od dłuższego czasu i naprawdę nie wiem, dlaczego zabrałam się za nią dopiero teraz. Z pozytywnym nastawieniem do historii z dreszczykiem, którą miałam przed sobą, zabrałam się za czytanie. I gdyby ktoś zapytał mnie o to, czy jestem zadowolona z tej lektury, nie mogłabym odpowiedzieć jednoznacznie. Są i plusy, i minusy.

     Poznajemy Olivię Benchet, która odziedziczyła po swojej babce umiejętności parapsychiczne. W snach i wizjach widziała obrazy, które potem okazały się makabrycznymi scenami tortur i morderstw młodych kobiet, których dopuścił się ksiądz. Lub ktoś za niego przebrany.

     Detektyw Rick Bentz postanawia rozwiązać tę sprawę, kiedy Olivia przychodzi do niego z prośbą o pomoc, ale zaczyna wierzyć jej dopiero, gdy jej dziwną opowieść potwierdza odpowiedni materiał dowodowy. Typowy gliniarz: uwierzy dopiero, jak zobaczy. Nie ma miejsca na jakiekolwiek domysły.

     I jest jeszcze James, ksiądz mający poważny problem z celibatem i przyrodni brat Ricka, choć starszy z braci wolałby na zawsze zerwać ten kontakt.

     Życia bohaterów splatają się ze sobą, tworząc gałęzie intryg, tajemnic, miłosnych uniesień, a wszystko to dzieje się na tle brutalnych zbrodni, które zatrzęsły Nowym Orleanem.

     Zdecydowany plus dla autorki za wątek główny, czyli cały pomysł z mordercą, który uważa, że wypełnia misję wyznaczoną przez Boga, oraz schemat jego działania. Idealnie przedstawione szaleństwo i zboczenie; do tego stopnia, że czasem miałam gęsią skórkę, czytając o tym, jaki pogląd na świat miał „Wybraniec”.

     Z drugiej jednak strony, wątek miłosny i problemy głównej bohaterki z nim związane wydawały mi się ostro naciągane i sztuczne. Miłość, jak prawie w każdej historii, była niesamowicie przewidywalna.

    Zaskoczyło mnie jednak zakończenie, ponieważ, jak każdy czytelnik czytający tego typu książkę, zastanawiałam się bez przerwy „kto zabił”. Byłabym kiepskim detektywem lub policjantem specjalizującym się w morderstwach. Oczywiście, nie zgadłam.



Ocena własna: 8/10