Szablon wykonała wanilijowa | GT

środa, 16 maja 2012

Wywiad z wampirem

Autor: Anne Rice
Przełożył Tomasz Olszewski
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
Rok wydania: 2005, stron 400
Część pierwsza cyklu „Kroniki wampirów”.

Opis: Louis de Pointe du Lac, arystokrata z Luizjany, opowiada dziennikarzowi o swojej podróży przez życie i nieśmiertelność. Zmieniony w wampira przez ponurego Lestata, wiedzie egzystencję, której nie rozumie i do końca nie akceptuje. Jedyną jego towarzyszką jest Claudia – ukochana kobieta zaklęta w ciele dziecka. Łączy ich chęć poznania podobnych sobie istot i zajadła nienawiść do własnego stwórcy – Lestata. Nasyciwszy się zemstą, Louis i Claudia wyruszają na wyprawę do Europy, by znaleźć swoje miejsce i odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Spotkany w Paryżu Armand wprowadza ich w społeczność wampirów. Wydana w 1976 roku pierwsza część „Kronik wampirów” to bestsellerowy debiut Anne Rice, który legł u podstaw jej kariery.

Cytat: „Ty... jedynie... w świetle księżyca... możesz uderzyć niczym boska ręka.”

     Na temat „Wywiadu z wampirem” utworzyła się całkiem interesująca konwersacja kilka recenzji wcześniej i każdy miał o nim inne zdanie. Ja, czytając książkę po raz drugi po kilku latach, mogłam spojrzeć na nią pod innym kątem i poznać od nowa świat wampirów stworzony przez Rice.
     Głównym bohaterem jest Louis de Pointe du Lac, pochodzący z Luizjany arystokrata, który swą przemianę w wampira przechodzi w wieku dwudziestu pięciu lat. Jego życie zmienia się wraz z przybyciem Lestata, tajemniczego wampira, który kilkoma słowami skazuje naiwnego Louisa na wieczność wewnętrznego cierpienia i walkę z własną naturą. Wampiry wraz z nieśmiertelnością otrzymują szereg cech charakterystycznych dla ich gatunku: wyrachowanie, brak zainteresowania ludzkim życiem, umiejętność patrzenia na świat zupełnie inaczej niż za życia no i umiejętność zabijania bez mrugnięcia okiem, by zaspokoić swój głód. Jednak wyjątek potwierdza regułę, co opisała Anne Rice. Louis od samego początku był inny i zadałoby się, że do końca nie pozbył się swej ludzkiej natury. Sprowadziło to szereg rozczarowań, cierpienia wątpliwości na drodze jego wiecznej egzystencji.
     A jak zareagowałby każdy z nas, gdyby jego życie miało tak gwałtownie zmienić się z powodu czyjegoś kaprysu. Lestat poszukiwał dla siebie towarzysza, którego pieniędzmi mógłby swobodnie dysponować. Louis był zagubiony w tym, co działo się wokół niego, nie wiedział prawie nic na temat wampirów i naiwnie wierzył, że Lestat ma moc dominacji nad nim. Do czasu, kiedy w świecie dwóch „kompanów” pojawiła dziewczynka, która razem z nimi miała wieść mroczną egzystencję, na zawsze zaklęta w ciele dziecka.
     Bohaterowie borykają się z wieloma przeciwnościami losu. Doskonale opisane odczucia głównego bohatera, Louisa, wprowadzają nas w jego świat. Razem z nim odszukujemy odpowiedzi na pytania: czy na świecie istnieją inne wampiry? Co może je zabić? I czy nad wampirem, który każdej nocy zabija dla własnej przyjemności, ciąży przekleństwo? Każdy z nich przymusowo żegna się z uciechami życia: wygrzewania się w słońcu, współżycia czy tworzenia prawdziwej rodziny, którą łączy bezwarunkowa miłość. Świat wampirów spowity jest mrokiem, a miłość w formie takiej, jaką znają ludzie, praktycznie nie istnieje. Uczucia stworzeń nocy są dużo bardziej intensywne, wieczne. Tak jak i oni.
     Życie Louisa przypominało grę w rosyjską ruletkę. Broń naładowana jednym nabojem, masz tylko jedną szansę, która składa się w pięćdziesięciu procentach z sukcesu i pięćdziesięciu procentach z porażki. Bohater, z uwagi na swą nieśmiertelność, dostawał kulkę w głowę niemal za każdym razem. Niewiele w jego życiu było chwil, kiedy broń cicho zatrzeszczała, ratując go od bólu.
     W życiu każdego człowieka zachodzą zmiany, które dla wielu z nas są wybawieniem. Od dziecka uczymy się podejmowania decyzji w sposób racjonalny. Rodzice i nauczyciele w szkołach co chwilę powtarzają nam, by kierować się rozumem, nie sercem. Emocje często mogą przysłonić prawdę, której to jarzmo spada na nas niespodziewanie. Z każdą podjętą decyzją musimy się pogodzić. Inaczej wygląda sytuacja, gdy ktoś decyzję podejmuje za nas...
     Anne Rice jest jedną z moich ulubionych autorek, mimo że jej twórczość jest wymagająca i nie każdemu może przypaść do gustu. Teraz, po lekturze „Wywiadu z wampirem” zrozumiałam, dlaczego powieść na zyskała wielką sławę na całym świecie. W dodatku w 1994 roku powstał film w gwiazdorskiej obsadzie, który jest doskonałym obrazem dla fanów twórczości Rice i mrocznych historii o wampirach.

Ocena własna: 7/10

2 komentarze:

  1. Ojjj - mnie ta książka zanudziła na śmierć. Za to film bardzo mi się podobał :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam. Muszę jednak przyznać, że książki bardzo mi się dłużyła. Dla porównania obejrzałam film, który nawet przypadł mi do gustu. :)

    OdpowiedzUsuń

Obserwatorzy