Autor: Anne Rice
Przełożył Tomasz Olszewski
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
Rok wydania: 2005, stron 400
Część pierwsza cyklu „Kroniki wampirów”.
Opis: Louis de Pointe
du Lac, arystokrata z Luizjany, opowiada dziennikarzowi o swojej podróży
przez życie i nieśmiertelność. Zmieniony w wampira przez ponurego
Lestata, wiedzie egzystencję, której nie rozumie i do końca nie
akceptuje. Jedyną jego towarzyszką jest Claudia – ukochana kobieta
zaklęta w ciele dziecka. Łączy ich chęć poznania podobnych sobie istot i
zajadła nienawiść do własnego stwórcy – Lestata. Nasyciwszy się zemstą,
Louis i Claudia wyruszają na wyprawę do Europy, by znaleźć swoje
miejsce i odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Spotkany w Paryżu Armand
wprowadza ich w społeczność wampirów. Wydana w 1976 roku pierwsza część
„Kronik wampirów” to bestsellerowy debiut Anne Rice, który legł u
podstaw jej kariery.
Cytat: „Ty... jedynie... w świetle księżyca... możesz uderzyć niczym boska ręka.”
Na temat „Wywiadu z wampirem” utworzyła
się całkiem interesująca konwersacja kilka recenzji wcześniej i każdy
miał o nim inne zdanie. Ja, czytając książkę po raz drugi po kilku
latach, mogłam spojrzeć na nią pod innym kątem i poznać od nowa świat
wampirów stworzony przez Rice.
Głównym bohaterem jest Louis de Pointe
du Lac, pochodzący z Luizjany arystokrata, który swą przemianę w wampira
przechodzi w wieku dwudziestu pięciu lat. Jego życie zmienia się wraz z
przybyciem Lestata, tajemniczego wampira, który kilkoma słowami skazuje
naiwnego Louisa na wieczność wewnętrznego cierpienia i walkę z własną
naturą. Wampiry wraz z nieśmiertelnością otrzymują szereg cech
charakterystycznych dla ich gatunku: wyrachowanie, brak zainteresowania
ludzkim życiem, umiejętność patrzenia na świat zupełnie inaczej niż za
życia no i umiejętność zabijania bez mrugnięcia okiem, by zaspokoić swój
głód. Jednak wyjątek potwierdza regułę, co opisała Anne Rice. Louis od
samego początku był inny i zadałoby się, że do końca nie pozbył się swej
ludzkiej natury. Sprowadziło to szereg rozczarowań, cierpienia
wątpliwości na drodze jego wiecznej egzystencji.
A jak zareagowałby każdy z nas, gdyby
jego życie miało tak gwałtownie zmienić się z powodu czyjegoś kaprysu.
Lestat poszukiwał dla siebie towarzysza, którego pieniędzmi mógłby
swobodnie dysponować. Louis był zagubiony w tym, co działo się wokół
niego, nie wiedział prawie nic na temat wampirów i naiwnie wierzył, że
Lestat ma moc dominacji nad nim. Do czasu, kiedy w świecie dwóch
„kompanów” pojawiła dziewczynka, która razem z nimi miała wieść mroczną
egzystencję, na zawsze zaklęta w ciele dziecka.
Bohaterowie borykają się z wieloma
przeciwnościami losu. Doskonale opisane odczucia głównego bohatera,
Louisa, wprowadzają nas w jego świat. Razem z nim odszukujemy odpowiedzi
na pytania: czy na świecie istnieją inne wampiry? Co może je zabić? I
czy nad wampirem, który każdej nocy zabija dla własnej przyjemności,
ciąży przekleństwo? Każdy z nich przymusowo żegna się z uciechami życia:
wygrzewania się w słońcu, współżycia czy tworzenia prawdziwej rodziny,
którą łączy bezwarunkowa miłość. Świat wampirów spowity jest mrokiem, a
miłość w formie takiej, jaką znają ludzie, praktycznie nie istnieje.
Uczucia stworzeń nocy są dużo bardziej intensywne, wieczne. Tak jak i
oni.
Życie Louisa przypominało grę w rosyjską
ruletkę. Broń naładowana jednym nabojem, masz tylko jedną szansę, która
składa się w pięćdziesięciu procentach z sukcesu i pięćdziesięciu
procentach z porażki. Bohater, z uwagi na swą nieśmiertelność, dostawał
kulkę w głowę niemal za każdym razem. Niewiele w jego życiu było chwil,
kiedy broń cicho zatrzeszczała, ratując go od bólu.
W życiu każdego człowieka zachodzą
zmiany, które dla wielu z nas są wybawieniem. Od dziecka uczymy się
podejmowania decyzji w sposób racjonalny. Rodzice i nauczyciele w
szkołach co chwilę powtarzają nam, by kierować się rozumem, nie sercem.
Emocje często mogą przysłonić prawdę, której to jarzmo spada na nas
niespodziewanie. Z każdą podjętą decyzją musimy się pogodzić. Inaczej
wygląda sytuacja, gdy ktoś decyzję podejmuje za nas...
Anne Rice jest jedną z moich ulubionych
autorek, mimo że jej twórczość jest wymagająca i nie każdemu może
przypaść do gustu. Teraz, po lekturze „Wywiadu z wampirem” zrozumiałam,
dlaczego powieść na zyskała wielką sławę na całym świecie. W dodatku w
1994 roku powstał film w gwiazdorskiej obsadzie, który jest doskonałym
obrazem dla fanów twórczości Rice i mrocznych historii o wampirach.
Ocena własna: 7/10
Ojjj - mnie ta książka zanudziła na śmierć. Za to film bardzo mi się podobał :)
OdpowiedzUsuńCzytałam. Muszę jednak przyznać, że książki bardzo mi się dłużyła. Dla porównania obejrzałam film, który nawet przypadł mi do gustu. :)
OdpowiedzUsuń